parowozy

TKh05353, Chabówka. Foto: Nikodem Zawadzki (18.08.2018r.)

Dane techniczne:

Producent: Fablok Chrzanów

Lata budowy: 1948 - 1963

Układ osi: C

Masa służbowa: 44400 kg

Długość parowozu: 9170 mm

Prędkość maksymalna: 45 km/h

Ciśnienie w kotle: 13 at

TKh49 (typ Ferrum[2]) – przemysłowy parowóz produkowany w latach 1948–1961 przez Fablok w Chrzanowie dla kolei przemysłowych.Parowóz zaprojektowano w 1946 roku na podstawie dokumentacji przedwojennych lokomotyw przemysłowych produkowanych w Chrzanowie. Zostało wyprodukowanych 477 parowozów. W latach 1953–1963 zostały wyeksportowane 83 lokomotywy do kolei przemysłowych w Chinach, Rumunii i na Węgrzech[4]. Parowozy prowadziły przewozy technologiczne na wydziałach gorących w hutach oraz były najbardziej niezawodnymi lokomotywami eksploatowanymi przez zakłady przemysłowe. Parowozy eksploatowano na bocznicach zakładów przemysłowych do końca XX wieku[5]. Parowóz TKh 5695 eksploatowany dawniej w hucie Florian w Świętochłowicach w 1996 roku został eksponatem skansenu w Chabówce oznakowany jako TKh49-1 i jedynym parowozem tego typu na inwentarzu Polskich Kolei Państwowych[6], a zarazem ostatnim parowozem przejętym przez PKP[7]. Na chwilę obecną jedyny w Polsce sprawny parowóz tego typu znajduje się w Klubie Sympatyków Kolei we Wrocławiu.

Źródło: wikipedia

OKz32-2, Chabówka. Foto: Nikodem Zawadzki (18.08.2018r.)

Dane techniczne:

Producent: HCP

Lata budowy: 1934 - 1936

Układ osi: 1-5-1

Masa służbowa: 118,4 t

Masa pustego parowozu: 95,8 t

Długość parowozu: 15320 mm

Wysokość: 4620 mm

Moc znamionowa: 1868 KM

Maksymalna siła pociągowa: 17200 kG

Prędkość maksymalna: 75 km/h

Ciśnienie w kotle: 15 at

OKz32 – polski parowóz, tendrzak osobowy przystosowany do obsługi górskich linii kolejowych. Został wyprodukowany w liczbie 25 sztuk w latach 1934–1936 przez Zakłady Mechaniczne H.Cegielskiego w Poznaniu na zlecenie Ministerstwa Komunikacji specjalnie do obsługi linii Kraków – Zakopane.

W latach 1920–1930 linie kolejowe nr 97, 98 i 99 obsługiwane były parowozami serii TKt1 i TKt2. Wraz ze wzrostem liczby przewozów pasażerskich na tych liniach lokomotywy nie były w stanie sprostać potrzebom przewozowym PKP, w związku z czym Ministerstwo Komunikacji zamówiło w zakładach HCP nowy model parowozu. Założono, że lokomotywa ta powinna prowadzić na trasie z Krakowa do Zakopane pociągi o masie 400 t oraz mieć zwiększone zapasy wody i węgla. Ponadto powinna być w stanie pokonywać łuki o małych promieniach oraz być tendrzakiem, gdyż na tym odcinku ma miejsce trzykrotna zmiana kierunku jazdy.

Projekt nowego tendrzaka opracowało Biuro Konstrukcyjne HCP pod kierownictwem prof. Antoniego Xięzopolskiego. Początkowo planowano wykonać parowóz o układzie osi 1–5–2 w celu maksymalnego powiększenia zapasów, ostatecznie jednak przyjęto symetryczny układ 1–5–1. W 1932 Ministerstwo Komunikacji zatwierdziło powstały projekt nadając parowozowi serię OKz32.

Źródło: wikipedia

Ty42-24, Chabówka. Foto: Nikodem Zawadzki (18.08.2018r.)

Dane techniczne:

Producent: różni

Lata budowy: 1942 - 1945

Układ osi: 1'E

Masa służbowa: 143,635 t

Masa pustego parowozu: z tendrem: 98,05 t

                                       bez tendra: 77,25 t

Długość parowozu: 13600 mm

Długość z tendrem: 22975 mm

Wysokość: 4440 mm

Moc znamionowa: 1633 KM

Maksymalna siła pociągowa: 15000 kG

Prędkość maksymalna: 80 km/h

Typ tendra: 30D42, 30D43, 32D43, 27D47

Ciśnienie w kotle: 16 at

Ty2/Ty42 – parowóz towarowy konstrukcji niemieckiej (znormalizowana seria 52), budowany masowo w wielu fabrykach europejskich (w Niemczech i krajach okupowanych, m.in. w Polsce) w latach 1942-1945, znany także jako niemiecka lokomotywa wojenna Kriegslokomotive.

Zadaniem tej uproszczonej, taniej w produkcji i niezawodnej lokomotywy miało być obsługiwanie szlaków kolejowych na terenach zdobytych przez Trzecią Rzeszę na wschodzie. Dlatego też parowozy tej serii posiadały znakomitą izolację termiczną i nacisk osi nie przekraczający 15 t, dzięki czemu mogły poruszać się po liniach o kiepskiej lub prowizorycznie naprawionej nawierzchni. Po klęsce III Rzeszy 1206 parowozów tej serii rozpoczęło pracę na PKP. W roku 1962 Polska z uwagi na braki lokomotyw została zmuszona do odkupienia 220 maszyn od ZSRR. 200 z nich zostało włączone do PKP, a 20 zakupiło PMP PW Katowice. Parowozy PKP otrzymały oznaczenie Ty2-1207 do 1406. Parowozy PMP PW jeździły z numerami niemieckimi. Od 1945 roku do końca eksploatacji trakcji parowej była to najliczniejsza seria parowozów w Polsce. 54 parowozy tej serii zachowały się w Polsce do dzisiaj 14 parowozów z serii Ty42, w tym dwa czynne: Ty42-107[1] w skansenie w Chabówce oraz Ty42-24[2] Skansenie kolejowym w Pyskowicach.

Źródło: wikipedia

TKt48-191, Chabówka. Foto: Nikodem Zawadzki (18.08.2018r.)

Dane techniczne:

Producent: HCP Poznań, Fablok Chrzanów

Lata budowy: 1950 - 1957

Układ osi: 1'D1'

Masa służbowa: 98000 kg

Masa pustego parowozu: 14200 mm

Szerokość: 3100 mm

Wysokość: 4532 mm

Moc znamionowa: 1060 KM

Maksymalna siła pociągowa: 15 800 kG

Prędkość maksymalna: 80 km/h

Ciśnienie w kotle: 16 at

TKt48 – seria parowozów tendrzaków produkowanych w latach 1950–1957 w zakładach HCP (94 sztuki) i Fablok (199 sztuk). Przeznaczone były do ruchu podmiejskiego i pociągów towarowych. Ostatnia seria parowozów wyprodukowanych przez Fablok dla PKP.

Masa napędna „tekatki” była nieduża, co w połączeniu z czterema parami kół napędowych dawało doskonałe przyspieszenie rozruchu. Cecha ta sprawiała, iż zdecydowana część tendrzaków prowadziła składy osobowe, szczególnie z dużą liczbą przystanków. Niewielka średnica kół napędowych ograniczała prędkość maksymalną, jednakże była ona wystarczająca dla większości zastosowań „tekatki”. Często prowadziły składy w terenach podgórskich z uwagi na dobre wpisywanie się w łuki i tę samą prędkość konstrukcyjną w obie strony (częsta zmiana kierunku trakcji). Zastąpiły wysłużone OKI27. Bieg ich był dość spokojny, na dobrym torze do prędkości maksymalnej 80 km/h. Do zalet konstrukcji zaliczyć można dobrą wydajność kotła i dużą powierzchnię przegrzewcza pary. Moc była wystarczająca do przyjętych zastosowań. Popularne „tekatki” były (za swe cechy trakcyjne) ogólnie lubiane przez załogi.

W przypadku parowozów normalnotorowych maksymalna siła pociągowa maszyny jest ograniczona jej przyczepnością. Wartość siły pociągowej przy rozruchu TKt48 ogranicza więc przyczepność i wynosi 15 800 kG. Przy opalaniu lepszym gatunkiem węgla parowóz ten mógł ciągnąć po torze poziomym składy osobowe (złożone z wagonów 4-osiowych) o masie 515 t z prędkością 80 km/h. Mógł też ciągnąć składy towarowe o masie 1050 t z prędkością 60 km/h. W terenach górskich TKt48 mógł na wzniesieniu 20‰ ciągnąć składy osobowe (4-osiowe) o masie 155 t z szybkością 50 km/h.

Źródło: wikipedia

Pt47-65, Wolsztyn. Fot: Nikodem Zawadzki (08.04.2018r.)

Dane techniczne:

Producent: Fablok Chrzanów, HCP Poznań 

Układ osi: 1'D1'

Masa służbowa: 103 t 

Masa pustego parowozu: 97 t

Długość z tendrem: 23 835 mm

Szerokość: 3070 mm

Wysokość: 4570 mm 

Moc znamionowa: 1200 kW

Maksymalna siła pociągowa: 135 kN

Prędkość maksymalna: 110 km/h

Typ tendra: 34D48

Ciśnienie w kotle: 15 at

Pt47 - parowóz pośpieszny polskiej konstrukcji produkowany w latach 1948-1951 dla Polskich Kolei Państwowych.

Po II wojnie światowej PKP potrzebowały parowozów do ciężkich pociągów pasażerskich. Przy projektowaniu lokomotywy pasażerskiej wykorzystano projekt przedwojennego parowozu Pt31. Pierwszy parowóz Pt47 wyprodukowany w Chrzanowie został przekazany 18 sierpnia 1948 roku. Pierwszy parowóz wyprodukowany w Poznaniu został przekazany 14 grudnia 1948 roku. W Chrzanowie wyprodukowano 120 lokomotyw (o numerach 1-100 i 161-180), natomiast w Poznaniu wyprodukowano 60 lokomotyw (o numerach 101-160). Ostatni parowóz 25 stycznia 1952 roku przekazano do parowozowni Białystok. Pierwsze maszyny przekazywano do parowozowni Łódź Kaliska, Poznań Osobowy i Wrocław Główny. Następnie stacjonowały w Ostrowie, Warszawie Zachodniej, Piotrkowie, Słupsku, Krakowie i wielu innych. Lokomotywy eksploatowano w ciężkim ruchu pasażrskim na wszystkich liniach głównych. Dodatkowo parowozy prowadziły pociągi towarowe oraz lokalne pociągi osobowe. Pozostały w  użyciu do lat 80. XX w. Jedynym sprawnym parowozem jest Pt47-65 zachowany w parowozowni Wolsztyn (aktualnie przechodzi naprawę).

Źródło: wikipedia